Οι γυναίκες μεταμορφώνουν τα άχρηστα γυαλιά σε αναμνηστικά με τα επιδέξια χέρια τους

Γυναίκες που παρακολουθούν ένα μάθημα διαμόρφωσης γυαλιού στο Ordu μεταμορφώνουν τα απορρίμματα γυαλιού σε αντικείμενα όπως κοσμήματα και στολίδια.

Στην πορεία που άνοιξε η Διεύθυνση του Κέντρου Δημόσιας Εκπαίδευσης του Altınordu, τα απόβλητα υλικά όπως μπουκάλια, ποτήρια και πιάτα λιώνουν με φωτιά σε υψηλή θερμοκρασία.

Αργότερα ασκούμενος γυναίκαΜεταμορφώνουν αυτά τα γυαλιά σε προϊόντα όπως κολιέ, βραχιόλια, σκουλαρίκια, χάντρες του κακού ματιού, μπρελόκ και στολίδια.

Χάρη στο μάθημα, γυναίκες από διάφορα επαγγέλματα ανακουφίζουν από το άγχος και συμβάλλουν στον οικογενειακό προϋπολογισμό πουλώντας τα προϊόντα τους. Ο εκπαιδευτής του μαθήματος Zennişan Macit είπε ότι η τέχνη του γυαλιού εισήχθη στο Ordu με την εκπαίδευση που δόθηκε στο Δημόσιο Εκπαιδευτικό Κέντρο Altınordu.

Εξηγώντας ότι εργάζονται για την ανακύκλωση στο πλαίσιο της εκπαίδευσης που δίνεται εδώ για 8 χρόνια, ο Macit είπε ότι οποιοδήποτε πιάτο, μπουκάλι, ποτήρι όταν σπάσουν, φτιάχνουν κοσμήματα ή μπιχλιμπίδια με ανακύκλωση και οι εκπαιδευόμενοι βγάζουν καλά κέρδη πουλώντας τα. δηλωθείς.

Εκφράζοντας ότι ορισμένοι από τους αποφοίτους άνοιξαν εργαστήρια, ο Macit είπε, «Έχουμε επίσης ασκούμενες που έχουν περάσει από νοικοκυρές σε επιχειρηματίες. Έρχονται εδώ γιατί αγαπούν το ποτήρι. Περνάμε καλά και με τους εκπαιδευόμενους. Τα κοσμήματα που φτιάχνουμε είναι πολύ δημοφιλή». είπε.

Ο Macit επεσήμανε ότι ένα μπουκάλι αναψυκτικού μετατράπηκε σε κόσμημα, «Φανταστείτε ένα όμορφο κομπολόι φτιαγμένο από ένα μπλε μπουκάλι σόδας. Όταν αυτά ανακυκλώνονται πάντα, είναι πιο ευχάριστο να δουλεύεις. Το απολαμβάνω πολύ, το απολαμβάνουν και οι εκπαιδευόμενοι μου. Το εργαστήριό μας είναι μικρό εδώ, αλλά η δουλειά που κάνουμε είναι μεγάλη». αυτός είπε.

Δηλώνοντας ότι πήραν ξανά γυαλί από έναν σπασμένο πολυέλαιο στο εργαστήριο, ο Macit είπε:

«Ο πολυέλαιος μας εδώ έχει σπάσει. Είπαμε «Ας προσπαθήσουμε». Όταν το λιώσαμε βγήκε ένα πολύ όμορφο ποτήρι και φτιάξαμε πολύ όμορφα κολιέ. Το γυαλί είναι μια έκπληξη. Λιώνουμε το υλικό, βγαίνει άλλο χρώμα, καμιά φορά βγαίνει το ίδιο χρώμα. Αυτό είναι απλώς ανακύκλωση. Πρέπει να δίνεται προσοχή όταν πετάτε ένα μπουκάλι. Για παράδειγμα, σπάει ένα ποτήρι στο σπίτι. «Αναρωτιέμαι πώς βγαίνει όταν το λιώσεις;» Νομίζω. Προσέχω ακόμα και όταν ρίχνω. Βλέπω ένα μπουκάλι στο δρόμο, μου αρέσει. «Αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι με κοιτάζουν, να σκύψω και να το σηκώσω;» Νομίζω. Τις περισσότερες φορές το έπαθα. Αρκεί να βγάλουμε κάτι με την ανακύκλωση. Είναι πιο σημαντικό για εμάς να αξιολογήσουμε τι βρίσκεται σε κατάσταση απορριμμάτων παρά όλα τα έτοιμα».

«Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΣΟΥ, Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΟΥ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ»

Η Gülbahar Karahasan, μία από τις εκπαιδευόμενες, τόνισε ότι μάθαιναν μια νέα τεχνική κάθε μέρα στις προπονήσεις που παρακολούθησε από την αρχή και ότι της άρεσε πολύ το μάθημα.

Ο Karahasan δήλωσε ότι η δουλειά που κάνουν είναι τέλεια για την ανακούφιση από το άγχος. «Η φαντασία σου, η οπτική σου αλλάζει. Το ποτήρι που φτιάχνεις δεν αποδεικνύεται το ίδιο με το δεύτερο ποτήρι, το φτιάχνεις εντελώς, είναι πολύ απολαυστικό. Δεν υπάρχει άλλη επανάληψη, άρα είναι δελεαστικό». χρησιμοποίησε τη φράση.

Καραχασάν, «Δεν πετάω μπουκάλια για ανακύκλωση. Προσπαθούμε να κάνουμε κάτι στην πορεία φέρνοντας όλα τα σπασμένα πιάτα και πιάτα στο σπίτι. Θεωρούμε φιμέ γυαλιά. Μπορούμε να φέρουμε το σπασμένο πιάτο και μετά να πάμε σπίτι από εδώ ως κολιέ». είπε.

Η συνταξιούχος Selda Şensoy, από την άλλη, δήλωσε ότι το μάθημα ήταν σχεδόν μια θεραπεία για εκείνη, «Και δίνω και πουλάω κολιέ και σκουλαρίκια από το γυαλί ανακύκλωσης που φτιάχνω και βγάζω κέρδος. Παίζουμε σε εκθέσεις αντικειμένων. Συναναστρεφόμαστε με τους φίλους και τη δασκάλα μας, περνάμε καλά». αυτός είπε.

Η Elveda Yılmaz, μια νοσοκόμα, εξήγησε επίσης ότι χάρη στο μάθημα, δεν πετούν ούτε ένα σπασμένο μπουκάλι σόδας και το αξιολογούν.